روایت زیر از کتاب «نهج البلاغه» منتشر می‌شود.

أمیرالمؤمنین علی علیه السلام:

فالجُنودُ بإذْنِ اللّه ِحُصونُ الرَّعِیَّةِ و زَینُ الوُلاةِ و عِزُّ الدِّینِ وسُبُلُ الأمْنِ و لیسَ تَقومُ الرَّعِیَّةُ إلّا بِهِم

سپاهیان و لشگریان به اذن خدا، دژهای مردمند و زیور والیان و مایه توانمندی و ارجمندی دین و وسیله امنیّت. مردم جز با بودن سپاهیان پایدار نمی‌مانند.

نهج البلاغه، نامه ۵۳